Montaż, w którym akcja z zakończenia jednego ujęcia jest po cieciu częściowo powtórzona na początku ujęcia następnego (przy tworzenia hasła korzystałam z książki Film art. Sztuka filmowa, wyd.Wojciech Marzec). Niegdyś dzięki takiemu zabiegowi rozciągało się trwanie historii. Szczególnie w latach 20tych często korzystali z tego rosyjscy filmowcy.
W kinie ambitnym najlepszym przykładem wydaje mi się scena z Taksówkarza Martina Scorsese. Jednym z kluczowych i najpopularniejszych fragmentów w filmie zastosowanie montażu na zakładkę podkreśla psychopatyczny charakter Travisa.
Dodatkowym atutem jest nie tylko przywołanie obrazu, ale również dźwięku (czyli w tym wypadku także słowa głównego bohatera)
W latach 90tych takie zabiegi powtarzali twórcy kina klasy B, w gatunku sensacja. Numery kaskaderskie ukazywane były kilkakrotnie pod różnymi kątami. Upodobali je sobie również Jackie Chan, Chuck Norris czy Jean Claude Van Damme.
W kinie ambitnym najlepszym przykładem wydaje mi się scena z Taksówkarza Martina Scorsese. Jednym z kluczowych i najpopularniejszych fragmentów w filmie zastosowanie montażu na zakładkę podkreśla psychopatyczny charakter Travisa.
Dodatkowym atutem jest nie tylko przywołanie obrazu, ale również dźwięku (czyli w tym wypadku także słowa głównego bohatera)
W latach 90tych takie zabiegi powtarzali twórcy kina klasy B, w gatunku sensacja. Numery kaskaderskie ukazywane były kilkakrotnie pod różnymi kątami. Upodobali je sobie również Jackie Chan, Chuck Norris czy Jean Claude Van Damme.
0 komentarze:
Prześlij komentarz