Tworzenie zapadających w pamięć ról w filmie i telewizji
Czym jest współczesne aktorstwo? Jak należy się do niego odnosić? Czy reżyser powinien mieć wiedzę w tym zakresie? Na wszystkie pytania odpowie książka Judith Weston Reżyserowanie aktorów.
Autorka poważnie pisze o aktorstwie w czasie, w którym pomału zacierają się granice między byciem artystą, a celebrytą. Przestaje się mówić o zawodzie, a zaczyna o zabawie. Jest to drobna recepta na to, aby prawdziwe rzemiosło mogło przetrwać na ekranie i w pamięci widza.
Weston poniekąd uczy jak, będąc najodpowiedzialniejszą jednostką na planie filmowym (czyli reżyserem), przedstawić prawdziwą sztukę. W jaki sposób nie iść w stronę banału i jednocześnie przekazać prostym językiem najważniejsze informacje. Co wydobyć z aktora, a co on sam powinien w sobie odnaleźć.
Autorka rozróżnia umiejętności wrodzone od nabytych. Talent jest niezmiernie ważny, ale bez warsztatu aktor, który nie ma pomysłu na swoje role, może się łatwo zagubić. Stworzyć coś miałkiego albo przesadnie kiczowatego. Niewielkimi zmianami można ocalić daną scenę albo nawet i cały film. Nieprawdopodobne, że kilka drobnych rad, mogłoby zmienić obraz niektórych dzieł.
Weston przedstawia fakty. Pokazuje lekcje, które sama przeprowadzała ze swoimi uczniami ale także pokazuje sceny z klasyków, przytacza cytaty wielkich aktorów. Robi to sumiennie oraz przede wszystkim- czytelnie.
Na dużym plus zasługują również umieszczone na końcu załączniki. Znajdują się tam przytoczone cele postaci, czasowniki aktywne oraz kilka słów na temat grania komedii. Wielbiciele tegoż gatunku powinni się temu przyjrzeć, gdyż jak niewiele osób wie, rozbawienie publiczności jest tak samo (a może i nawet bardziej) skomplikowane niż wywołanie w niej smutku czy niechęci.
Książka jest prosta i czytelna, przeznaczona nie tylko dla reżysera czy aktora. Tak naprawdę każdy szanujący się filmoznawca (także i amator) powinien po nią sięgnąć. Przypomnieć sobie, że przecież aktorstwo jest zawodem dużo starszym od X muzy, sięgającym już czasów antycznych. Dlatego powinno się go obdarzyć szacunkiem, gruntownie badać i wreszcie- właściwie oceniać.
Czym jest współczesne aktorstwo? Jak należy się do niego odnosić? Czy reżyser powinien mieć wiedzę w tym zakresie? Na wszystkie pytania odpowie książka Judith Weston Reżyserowanie aktorów.
Autorka poważnie pisze o aktorstwie w czasie, w którym pomału zacierają się granice między byciem artystą, a celebrytą. Przestaje się mówić o zawodzie, a zaczyna o zabawie. Jest to drobna recepta na to, aby prawdziwe rzemiosło mogło przetrwać na ekranie i w pamięci widza.
Weston poniekąd uczy jak, będąc najodpowiedzialniejszą jednostką na planie filmowym (czyli reżyserem), przedstawić prawdziwą sztukę. W jaki sposób nie iść w stronę banału i jednocześnie przekazać prostym językiem najważniejsze informacje. Co wydobyć z aktora, a co on sam powinien w sobie odnaleźć.
Autorka rozróżnia umiejętności wrodzone od nabytych. Talent jest niezmiernie ważny, ale bez warsztatu aktor, który nie ma pomysłu na swoje role, może się łatwo zagubić. Stworzyć coś miałkiego albo przesadnie kiczowatego. Niewielkimi zmianami można ocalić daną scenę albo nawet i cały film. Nieprawdopodobne, że kilka drobnych rad, mogłoby zmienić obraz niektórych dzieł.
Weston przedstawia fakty. Pokazuje lekcje, które sama przeprowadzała ze swoimi uczniami ale także pokazuje sceny z klasyków, przytacza cytaty wielkich aktorów. Robi to sumiennie oraz przede wszystkim- czytelnie.
Na dużym plus zasługują również umieszczone na końcu załączniki. Znajdują się tam przytoczone cele postaci, czasowniki aktywne oraz kilka słów na temat grania komedii. Wielbiciele tegoż gatunku powinni się temu przyjrzeć, gdyż jak niewiele osób wie, rozbawienie publiczności jest tak samo (a może i nawet bardziej) skomplikowane niż wywołanie w niej smutku czy niechęci.
Książka jest prosta i czytelna, przeznaczona nie tylko dla reżysera czy aktora. Tak naprawdę każdy szanujący się filmoznawca (także i amator) powinien po nią sięgnąć. Przypomnieć sobie, że przecież aktorstwo jest zawodem dużo starszym od X muzy, sięgającym już czasów antycznych. Dlatego powinno się go obdarzyć szacunkiem, gruntownie badać i wreszcie- właściwie oceniać.
0 komentarze:
Prześlij komentarz