Przejście pomiędzy dwoma ujęciami. Przez chwilę widać, jak dwa obrazy nakładają się na siebie: Podczas gdy obraz w pierwszym ujęciu zanika, w drugim stopniowo się pojawia. Szybkie przenikanie daje ostre przeniesienie, natomiast powolne mogą już wiązać ze sobą nastroje obu scen. Jeżeli część nakładająca się obu scen jest wydłużona, wówczas możemy mówić o podkreśleniu nastroju poetyckiego bądź nostalgii. Przypuszcza się, że przenikania użył pierwszy raz w 1902 roku George Melies w filmie Podróż na księżyc (przy tworzeniu hasła korzystałam z książek Film art. Sztuka filmowa i Gramatyka języka filmowego, wyd. Wojciech Marzec).
Tradycyjne użycie przenikania
Filmowy zwykle stosują przenikanie, aby podkreślić dłuższy upływ czasu albo ukazać przebyte przez bohaterów odcinki drogi.
Oprócz przebytego przez bohatera niewielkiego odcinka drogi, pojawia się również wartość estetyczna.
Inne wykorzystanie przenikania
W filmie Barton Fink Ethana i Joela Coenów przenikanie ma wydźwięk symboliczny. Z nic nie znaczącego ujęcia przedstawiającego uderzającą o skały falę, pojawia się druga, w której widać głównego bohatera, wchodzącego do hotelu.
GIF z filmu Barton Fink
Fala uderzająca o kamienie zmienia się w hol hotelu. Pomieszczenie to jest tajemnicze, słabo oświetlone, wydawałoby się, że również opuszczone. W jednym z kadrów widać dokładne nałożenie się obu obrazów. Wygląda to tak, jakby bohater wynurzał się z morza. Nie zdradzając fabuły filmu mogę jedynie dodać, że woda jest głównym czynnikiem powiązanym z postacią tytułową- jako miejsce utęsknione, dające bezpieczeństwo i wewnętrzny spokój. (fragment z mojej pracy magisterskiej Symbole i elementy baśni w filmach braci Coenów).
0 komentarze:
Prześlij komentarz